У гасцях у вечнасці, Бутэвіч Анатоль, читать полную версию книги

Помогите раскрутить наш сайт, поставьте ссылку у себя в соц. сети:

У гасцях у вечнасці

Бутэвіч Анатоль

Капаў, як правіла, адзін чалавек. Але ж голымі рукамі шмат не напрацуеш, ды і крэменю не здабудзеш. Каб паскорыць працэс, патрабаваліся пэўныя прылады і інструменты. Дзеля гэтага шахцёры выкарыстоўвалі рогі высакародных аленяў, якіх вадзілася тады безліч. З іх рабілі своеасаблівыя кіркі, матыкі, завостраныя капачы, карысталіся нават цэлымі рагамі. У адрозненне ад прылад з крэменю, на рогі не наліпала крэйда, гэткі інструмент меў здольнасць сам па сабе вастрыцца. Каб не замінала шахцёрам, адпрацаваную пароду ў спецыяльных скураных мяшках выцягвалі на паверхню. Вось і атрымлівалася ланцугова-залежная рэакцыя. Каб забіць аленя – патрэбны былі каменная сякера альбо крэмневы наканечнік на стралу. А для іх вырабу неабходны крэмень, які можна было здабыць з дапамогай рагоў аленя. Пад’ёмных ліфтаў тады не існавала. Калі шахта станавілася ўсё глыбейшай і шахцёру было цяжка ў яе апускацца, скарыстоўвалі мудра прыдуманыя лесвіцы – ствол дрэва з коратка абсечанымі галінамі. Калі ж крамянёвыя канкрэцыі, так называлася сыравіна, знаходзілі ўбаку ад шахтнага ствала, тады ў крэйдзе выдзёўбвалі гарызантальныя адгалінаванні. Шахцёр$ рабіў гэта лежачы на жываце, бо вышыня раскопаў не перавышала 60 сантыметраў. А каб выграбці адпрацаваную пароду або перадаць здабыты крэмень, гарняк адпаўзаў назад.

Книга закрыта по требованию правообладателя.

Комментарии: