Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў, Лынькоў Міхал Ціханавіч, читать полную версию книги

Помогите раскрутить наш сайт, поставьте ссылку у себя в соц. сети:

Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў

Лынькоў Міхал Ціханавіч

І так яму жыць захацелася, што нават храбрасці пачаў набірацца, смялець пачаў: на цэлы крок да белага звера пасунуўся. Усё думаў: «Вось бы за бараду яго цапнуць, сілу тую адчуць! Не можа быць, каб была гэтая барада мацней за мяне». Нават словы маці ўспомніў, што няма ў лесе звера мацней і храбрэй, чым яны - мядзведзі. На хвілінку якую задумаўся: «А што, калі гэта - чалавек? А чалавек жа страшней за ўсё. Страшней за чмяля і вожыка...» Але зноў узгадаў словы маці аб чалавеку, які ходзіць толькі на дзвюх нагах, а дзве другія для прыліку носіць, матляюцца яны без усякай справы. «Выходзіць, што не чалавек...» І ціха, асцярожна, ды на крок наперад. Ужо нацэліўся лапай, каб за самую бараду ўхапіць. І што тут толькі нарабілася? Не паспеў Мішка лапу падняць, як барадаты звер узвіўся маланкай угору. Ды як сігане праз куст, аж маліны, як пырскі, пасыпаліся, у лісце зацерушыліся. І толькі трэск пайшоў па ўсім малінніку ды голас такі смешны, недарэчны: - Бе-э-э-э... То барадаты звер ратаваў сваю скуру. Уцякаў з усіх ног, не на жарты напалохаўшы Мішку, які толкам і не ведаў, што ж яму далей рабіць пасля такой сустрэчы з незнаёмай барадой. І не паспеў ён ачухац...

Книга закрыта по требованию правообладателя.

Комментарии: