Чалавек ідзе, Мавр Янка, читать полную версию книги

Помогите раскрутить наш сайт, поставьте ссылку у себя в соц. сети:

Чалавек ідзе

Мавр Янка

Альбо, убачыўшы блізка каля сябе ворага, ён ад жаху працягне наперад руку. Але другі раз, калі небяспека будзе далей, ён ужо не здагадаецца паказаць на яе. Толькі важак ужываў гэты рух часцей. Яго пасада была ўжо такая, што часцей з'яўлялася патрэба як-небудзь папярэдзіць сваіх таварышаў. Але і ён пакуль што рабіў гэта несвядома, як калі прыйдзецца. Лес рабіўся ўсё гусцей і цямней. Дрэвы падымаліся так высока, што іх верхавіны ледзь былі відны і так шчыльна перапляталіся, што не прапускалі сонечнага святла. Сярод белага дня ўнізе быў змрок, як увечары. Зямля была чорная, вільготная. Нават трава не расла без святла. Людзі мімаволі паскорылі крок, каб хутчэй выйсці з гэтага непрытульнага месца. Ужо даўно адзін стары дзядуля напружваў усе сілы, каб не адстаць ад чарады. Увесь час ён цягнуўся ззаду. А цяпер яму прыйшлося зусім цяжка. Людзі адыходзілі ўсё далей і далей. Стары спатыкаўся, валіўся на зямлю, зноў падымаўся. Ногі дрыжалі, падкошваліся. Але адлегласць ад сваіх няўхільна павялічвалася ды павялічвалася. Ён пачаў бегчы, але зараз жа зноў паваліўся. Вось ужо толькі апошнія постаці людзей далёка мільгаюць сярод дрэў. Жудасная цішыня ахапіла старога. Тупы жах напоўніў яго мазгі. Ён не разумеў, што такое робіцца, але ўсёй сваёй істотай адчуваў нешта страшнае.

Книга закрыта по требованию правообладателя.