Здрадлівая жонка, Камю Альбер, читать полную версию книги

Помогите раскрутить наш сайт, поставьте ссылку у себя в соц. сети:

Здрадлівая жонка

Камю Альбер

Жанін, у якой адняло мову, стаяла, наваліўшыся ўсім целам на парапет, і была няздольная адвесці вачэй ад бездані, што распасціралася перад ёю. Побач нецярпліва тоўкся Марсэль. Яму было халодна і карцела хутчэй спусціцца. На што тут было глядзець? Але яна не магла адарваць позірку ад гарызонту. Там, далёка на поўдні, дзе зямля злучалася з небам у адну чыстую лінію,— там, як ёй раптам здалося, нешта чакала яе, нешта такое, чаго яна дагэтуль не ведала, але чаго ёй заўжды не хапала. З набліжэннем сутоння святло паступова мякчэла, ператвараючыся з крышталю ў вадкасць. І адначасова жанчына, закінутая сюды толькі праз волю выпадку, адчувала, як у сэрцы ў яе паступова мякчэе і развязваецца вузел, зацягнуты гадамі жыцця, звычкай і сумам. Яна глядзела на лагер качэўнікаў. Яна не бачыла яго жыхароў, ніводзін сілуэт не ўзнікаў між намётамі, але яна магла думаць толькі пра іх — пра тых, аб чыім існаванні дагэтуль амаль не здагадвалася. Адрэзаныя ад сусвету, бяздомныя, яны былі невялічкаю жменькай, якая бадзялася па гэтым шырокім абшары, што адкрываўся ейнаму позірку, але быў усяго толькі мізэрнаю часткай яшчэ большай прасторы, якая распасціралася ў галавакружную далеч на тысячы кіламетраў н...

Книга закрыта по требованию правообладателя.

Комментарии: